Wind hoor je
blazen, regen hoor je vallen,
Zon prikt
door de gordijnen
Onweer komt
met knallen
Maar mist,
die stiekeme mist
Omsingelt je
huis zonder geruis
Hult stad en
straat
In satijnen
gewaad
Ontneemt het
zicht, dimt het licht
Ontlokt de
roep “alles zit dicht”
Verrast bij
het opstaan
Nooit met
naar bed gaan
De echte
Vlissinger raakt niet verstoord
Als hij
kijvende misthoorns hoort
Hij draait
zich nog eens om
Trekt aan
z’n laken
Om verder te
slapen of
Krijgt
ideetjes
Soms met z’n
tweetjes
Want zonder
te kijken weet hij
De wereld is
even van mij
