Onder de noemer Rijmtijdingen zal Jan Kortsmit regelmatig met gedichten inschieten op de actualiteit.
Hieronder zijn eerste pennevrucht in deze serie.
Pleidooi voor de fietserWat eerst rood zwart rood wasIs nu geel zwart geelMet een werkje in het zwarteVormt het een leuk geheelIk vroeg waaromen kreeg te horen“Als je op het gele fietstmag niemand je verstoren”Dus ik ontspannen trappenLangs dat zwarte lintGenietend van de luchtenLicht slingerend in de windTot tweetonig getoeterMe verstijfde van de schrikIk keek half vallend achteromnaar een rij opduwend blikDe een na de anderZoefde me voorbijDie opgeheven vingerIk geef het toe, die was van mijGeef de fietser ruimteAchterom met d’ aut’mobielLaat ‘m veilig peddelenVan ‘t Wooldhuis tot Michiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten